شهید "محمد غفاری" 27 سال سن داشت و اهل همدان بود. از آن بچههای دوست داشتنی که هر پدری آرزوی آن را دارد.
مظلوم، متین، خوش رفتار و درسخوان بود و به تازگی هم ازدواج کرده بود. هر
سال در ایام محرم به مناسبت شهادت سرور و سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین
در منزل پدریاش مراسم عزاداری برپا میکردند تا اینکه بنا به گفته خودش:
یکی از همان روزها (محرم 1388)، بعد از مراسم خیلی خسته شده بودم آخرشب بود
خوابیدم کمی قبل از اذان صبح بود که در خواب شهید علی چیت سازیان را دیدم،
چند نفری هم همراه ایشان بودند که من نشناختم. ایشان رو به من کرد و گفت:
حتما به مراسم شما میآیم و به شما سر میزنم. درحالی که لبخند قشنگی روی
لبانش نقش بسته بود که زیبایی و نورانیت چهرهاش را دو چندان میکرد.
دلتنگی شدیدی مرا احاطه کرد و دوست داشتم که با آنان باشم، موقع خداحافظی
گفتم: علی آقا من میخواهم همراه شما بیایم، گفت: شما هم میآیی اما هنوز
وقتش نرسیده است!
شهید غفاری در تاریخ 13 شهریور 1390 در سردشت و در تپه جاسوسان در درگیری
با اشرار همراه با تعدادی دیگر از پاسداران یگان ویژه صابرین به شهادت
رسید.